De oprichting
In de tijd dat de radio veld begon te winnen, kwam ook de gedachte omsport te gaan beoefenenopzetten. Al voor 1930 werd er door een groepje fanatieke jongelui gevoetbald op een stukje weiland achter het huis van de familie Hazelaar aan de huidige Prof. Blinkweg. Enige tijd later namen een aantal sportminnende Wijkenaren het initiatief tot de oprichting van een voetbalvereniging. De oudere bevolking stond hier echter zeer sceptisch tegenover en vonden het zelfs ‘misdadig’. Dit kwam mede door het feit, dat er op zondag gespeeld zou worden. De voormannen van het Wijker sportleven hebben hun zinnen doorgezet. In verschillende besprekingen met de jongeren werden de grondbeginselen van het spel uiteengezet. Het duurde niet lang of velen raakten er steeds enthousiaster over. Toen op 17 juli 1931 in café Waninge een vergadering werd uitgeschreven, waren er ongeveer dertig belang- stellenden aanwezig. Tot de voornaamste grondleggers van het Wijker voetbal behoorden de heren L.H. Steenbergen, H. Stokvis, H. Veneman en F. Waninge. Er werd contact opgenomen met de heer Snoeienbos uit Meppel, deze zijn sporen op sportgebied reeds verdiend had, om hun vragen over het voetbalspel kwijt te kunnen. Verder werd het schoolhoofd K. Eleveld uit IJhorst benaderd, die de voetbalsport een zeer warm hart toedroeg. Hij voelde veel voor en voetbalclub in de Wijk. De oprichtingsvergadering werd gehouden op 25 juli 1931. Het bestuur werd als volgt samengesteld: waarnemend voorzitter H. Veneman, waarnemend secretaris H. Stokvis en de leden L.H. Steenbergen, K. Eleveld, F. Waninge en de heer Snoeienbos. De basis van het voetbal in de Wijk was gelegd. De heer L.H. Steenbergen kwam op het idee om de vereniging ‘Wacker’ te gaan noemen, dit naar aanleiding van een tournee die de Oostenrijkse voetbalclub Wacker Wien door Nederland maakte. Ook de clubkleuren moesten nog gekozen worden. Het merendeel van de leden was voor een blauw shirt met witte manchetten en een witte kraag, een zwarte broek en zwarte kousen met bovenin blauw-witte randen. Een aantal jaren later werden de kleuren van de broek en kousen veranderd. De broek werd wit en de kousen blauw, met witte randen.
Het eerste voetbalveld
Het eerste voetbalveld werd een jaar gratis beschikbaar gesteld door dhr. Steenbergen. Het betrof hier een stuk grond aan de Dorpsstraat. Om het terrein in bespeelbare toestand te krijgen werd een terreincommissie in het leven geroepen, deze was ook verantwoordelijk voor het bewaren van de ballen. De heren H. Knol en J. Westenberg stelden zich voor deze klus beschikbaar. In het tweede jaar kon er weer gebruik gemaakt worden van het veld, maar nu echter tegen betaling. Wacker had niet genoeg geld in kas om dat te betalen dus moest hiervoor een andere bron gevonden worden. Na enig speurwerk werd die gevonden. De V.V.V. en W.S.V. (Wijker Sport Vereniging) waren bereid ieder de helft te betalen, onder voorwaarde dat Wacker met de Paasdagen medewerking zou verlenen bij het door de W.S.V. georganiseerde feest, en op Pinkstermaandag te opzichte van de V.V.V. Het bestuur slaagde erin om doelnetten te bemachtigen. Hiervoor waren de heren H. v.d. Wijngaard en K. Eleveld met een lijst door het dorp gegaan. De opbrengst bleek voldoende voor de aanschaf. In 1932 had de vereniging al wat geld te besteden en verbeterde het terrein. Verder werd om het terrein een aantal ijzeren paaltjes geplaatst welke aan elkaar verbonden waren met ijzerdraad. Het materiaal werd bij inschrijving gegund aan J.H. Berendsen voor fl. 25,-.
De eerste wedstrijd
De eerste wedstrijd werd in de Wijk gespeeld tegen Ruinen en leverde een klinkende 5-1 overwinning op. Ook de tweede wedstrijd tegen Balkbrug werd gewonnen. De Meppeler Courant berichtte over de eerste wedstrijd het volgende: DE WIJK. “De voor eenigen tijd opgerichte voetbalvereen. “Wakker” alhier, welke drie maal per week oefeningen houdt, zal binnenkort haar eerste werdstrijd spelen en wel tegen de voetbalvereen. te Ruinen. Deze eerste wedstrijd zal gespeeld worden op het terrein van de heer Steenbergen alhier. De club “Wakker” welke een 35-tal leden telt, zal a.s. Zondag door den spelleider, den heer Snoeienbos, in een 1 e en 2 e elftal worden verdeeld”. Aan de eerste competitie werd deelgenomen door elf clubs. Na een goede start eindigde Wacker uiteindelijk op een verdienstelijke zesde plaats. Voorts werd er aan seriewedstrijden deelgenomen. Het tweede elftal nam deel aan een zogenaamde onderlinge competitie en eindigde daarin als derde. In 1932 bood burgemeester Mr. J.B. Veenhoven tijdens seriewedstrijden de nog jonge vereniging een prachtige clubvlag aan. De uitwedstrijden werden meestal bezocht per bus. Na inschrijving werd besloten om met de firma Berendsen op pad te gaan. Verder werd een verpachting gehouden van de theeschenkerij. Deze werd gegund aan de heer Westenbrink. In de competitie eindigde Wacker op een goede tweede plaats.
Kampioen
In april 1934 behaalde Wacker haar eerste kampioenschap in haar jonge bestaan en op de Bondsvergadering ontving de voorzitter een kampioens- medaille. Het bestuur bood als waardering voor het behalen van het kampioenschap, de 1e elftalspelers een nieuw voetbalshirt met kousen in de Wacker-kleuren aan. In 1936 organiseerde Wacker weer seriewedstrijden. Nauwelijks waren deze achter de rug of een andere belangrijke gebeurtenis stond al voor de deur, n.l. een grote verloting. Deze was op touw gezet, omdat de kas de bodem liet zien. Van de 2000 loten waren er zo’n 1300 verkocht. Als eerste prijs werd een heren rijwiel aangekocht bij de heer Lubberink. Na aftrek van alle kosten bleef er een batig saldo van fl. 180,- over.
De vooroorlogse jaren
Toen de competitie van 1937-1938 voor de deur stond, kreeg Wacker de beschikking over een nieuw terrein, achter café Centraal (de huidige Rabobank). Hoewel het terrein nog niet was ingespeeld en zelfs nog niet helemaal afgewerkt, werden hier toch de jaarlijkse seriewedstrijden gehouden. De Meppeler Courant schreef het volgende over het nieuwe terrein: “Het nieuwe terrein van de voetbalvereniging “Wacker” is in de toekomst waarschijnlijk beter bespeelbaar dan het oude terrein, waarop in de winter van 1936 bijna niet gespeeld kon worden wegens drassigheid van de grond. Het nieuwe terrein ligt op één van de hoogste punten van De Wijk.” Tijdens de jaarvergadering werd bekend gemaakt dat Wacker nog steeds in een moeilijke periode zat. Bij monde van de penningmeester bleek dat er nog fl. 19,79 in kas was, maar er moest op dat moment nog een bedrag van fl. 150,- aan rekeningen betaald worden. Het bestuur bestond in 1937 uit de volgende personen: voorz. K. Eleveld, secr. R. Bomert, penningm. A. Hazelaar, leden H. Stokvis, J. v.d. Belt, G. Westenbrink en H.H. v.d. Wijngaard. Laatstgenoemde keerde terug in het bestuur na een afwezigheid van drie jaar. Onder ideaal voetbalweer werden op 17 september 1939 de seriewedstrijden gehouden. Door de mobilisatie verschenen verscheidene verenigingen met gewijzigde elftallen. Er kwam zelfs een elftal opzetten met slechts negen man. Wacker eindigde als tweede.Na de prijsuitreiking bij café Hazelaar was er gelegenheid om te gaan dansen bij de diverse cafés. Aan de competitie van het seizoen 1939-1940 deed Wacker niet mee. Ten gevolge van de dreigende oorlog werd Wacker gedwongen het voetballen in competitieverband te staken. Toch probeerde men om de club in leven te houden. Het verdere bestaan was nog onzeker, maar toch durfde men het aan om de seriewedstrijden te organiseren.
De bevrijding
Op 8 april 1945 werd de Wijk bevrijd door de Canadezen, deze hadden hun kampement opgeslagen voor de molen en het schoolplein. Na de bevrijding werd de vereniging, die in de oorlog door enthousiaste junioren op de been was gehouden, nieuw leven ingeblazen. Op 11 juni speelde Wacker een wedstrijd tegen de Canadezen. Met de muziekvereniging Apollo voorop ging iedereen naar het terrein van wed. Steenbergen, in de volksmond ’t veld van Annegien van Luuks’. De Canadezen bleken te sterk voor Wacker en wonnen de wedstrijd met 4-1. De opbrengst van deze wedstrijd, die door ± 900 bezoekers werd bijgewoond, was ten bate van het Rode Kruis. Van september 1945 tot februari 1946 kon secretaris J. Wittink zijn functie wegens ziekte niet waarnemen. Dit werd tijdelijk overgenomen door de heer K. Veneman. Deze had het erg druk in deze periode. Hij moest samen met de heren Slot en De Boer heel wat werk verzetten, temeer omdat onder hun redactie ook het ‘Wacker-nieuws’ werd uitgegeven, wat veel tijd in beslag nam. Het ‘Wacker-nieuws’ werd door de leden en donateurs met veel plezier gelezen, maar door de geringe geldmiddelen werd het uitgeven van deze ‘propagandische krant’ (citaat jaarverslag 1946) al gauw weer gestaakt.
Voetbal- en Korfbalvereniging Wacker
Al voor de oorlog bestond er een korfbalvereniging in de Wijk die de naam DOWOCS droeg, maar deze vereniging werd door de oorlog nooggedwongen opgeheven. Na enige besprekingen met leden van het oude DOWOCS en W.S.V. werd in april 1946 besloten een nieuwe korfbalvereniging op te gaan richten die vanaf dat moment ook onder de naam ‘Wacker’ actief zou zijn. Voor de korfbal stelde de heer Hogenkamp zijn terrein gratis ter beschikking, terwijl voor het voetbal het veld van wed. Steenbergen weer gehuurd kon worden. De doelpalen waren op dat moment nog in bruikbare staat, maar de netten en de ballen waren er slecht aan toe. Besloten werd om nieuwe netten en twee nieuwe ballen te kopen. Zowel de ballen als ook de voetbalschoenen werden in die tijd besteld bij de K.N.V.B. De schoenen waren destijds alleen verkrijgbaar in ruil voor bonnen, die door de K.N.V.B. eerlijk werden verdeeld onder de voetbalclubs in heel Nederland. Omdat er geen materiaal aanwezig was voor de korfbal, werden meteen nieuwe korven met palen aangeschaft, terwijl de Korfbal Bond een nieuwe bal schonk aan de jonge vereniging. In het seizoen 1946-1947 werd er een werkgroep in het leven geroepen met het doel om een eigen sportterrein te krijgen in de gemeente de Wijk, dat het gehele jaar ter beschikking kon staan voor de diverse verenigingen in ons dorp. Namens Wacker namen de heren De Boer en Veneman zitting in die commissie. Ook voor het volgende seizoen werd het terrein van wed. Steenbergen wederom tot 1 mei gehuurd. Voor de kleedgelegenheid kon men terecht bij café Hazelaar. Wacker diende echter een verzoek in bij de gemeente om gebruik te mogen maken van het schoolsportterrein. Op 7 oktober 1948 werd dit verzoek goedgekeurd en mocht Wacker van het terrein aan de Wiltensteeg (de huidige Wiltenweg) gebruik maken tot 1 november 1949 tegen een vergoeding van fl. 110,- per jaar. De inhoud van de kas hield echter niet over en de penningmeester achtte het dan ook noodzakelijk om de uitwedstrijden zoveel mogelijk per fiets te bezoeken.
Vervoer en onderkomen
Citaat van een oud-speler: ” Het vervoer was in die tijd nog niet zoals tegenwoordig. De dichtst bij liggende clubs bezochten wij per fiets. Naar de clubs die niet per fiets bereikbaar waren gingen wij per auto. Slot en Tjeenk Willink hadden een auto, een andere auto werd van Vossenberg of Berendsen gehuurd. Soms waren we genoodzaakt om een bus van Berendsen mee te nemen, omdat er vaak jeugdige supporters uit de Wijk meegingen. Van sportvelden met kantines en douches was toen nog geen sprake. Meestal moesten wij ons wassen bij de pomp of in een paar emmers koud water, die er door de plaatselijke sportcaféhouder waren neergezet. Modder en koestront werd zo verwijderd, want het kwam nog wel eens voor dat diezelfde week er nog koeien op het veld liepen.”
Op 6 maart 1950 ontving Wacker een schrijven van B&W van de Wijk, met de inhoud dat er pogingen zouden worden gedaan om een goed sportterrein te verkrijgen. Men had een terrein op het oog van de heer Naarding dat zou worden aangekocht of onteigend. De bedoeling was om het terrein in orde te laten maken door de Ned. Heide Mij. Met dit terrein wordt het huidige sport- park bedoeld. Voor het eerst kon Wacker een derde elftal voor de competitie inschrijven. De nieuweling had nog duidelijk moeite met het spelen in competitieverband en eindigde als derde van onderen. Bij de jeugd draaide het prima. Het aantal leden nam ook weer toe. Bij aanvang van het seizoen 1950-1951 telde Wacker 91 werkende leden, 11 steunende leden en 67 donateurs. Omdat Wacker met zoveel elftallen aan de competitie deelnam, konden niet alle wedstrijden op het Steenbergenterrein gespeeld worden. De tijd die men tot beschikking had over het terrein was daarvoor te kort. Na overleg met de heer S. de Boer kwam het bestuur overeen om de resterende wedstrijden op diens terrein te spelen. Het terrein was echter zeer slecht en niet goedkoop. Het materiaal, zoals de ballen en netten waren in goede bewaring bij de heer A. Wolting. De verzorging van de ballen was in handen van de heren W. Dragt en R. Meier. Terreinchef in die tijd was de heer H.J. v. Veen. De vergoeding die de terreinchef ontving voor zijn taken bedroegen fl. 5,- per zondag waarop de wedstrijden werden gespeeld. De korfbalvereniging Wacker hield met ingang van de nieuwe competitieronde voor het seizoen 1950-1951 op te bestaan, omdat een groot deel van de mannelijke leden van de korfbalclub de voorkeur gaven aan het voetbalspel. Het bestuur bestond uit: voorz. K. Eleveld, secr. S. de Boer, penningm. K. Veneman en de leden H. Slot en H. Toet. Het kleedlokaal was ondergebracht bij café Wittink.
Voetballen in IJhorst
Aan het begin van het seizoen 1953-1954 trok Wacker voor het eerst een trainer aan. Op de vrijdagavond trainden de leden onder leiding van de heer Pothof uit Meppel. Van de 22 aangeschreven spelers kwam echter herhaaldelijk een derde niet op. Wacker kon in 1954 pas op 1 november beschikking krijgen over het Steenbergenterrein. Tot dat moment deed het terrein gewoon dienst als weiland. In december was de maat vol. Door de langdurige regen verkeerde het in een dusdanige slechte staat, dat alle wedstrijden moesten worden afgelast. Wacker stond dus weer voor een groot probleem. De thuiswedstrijd van Wacker tegen IJhorst zou worden afgewerkt op het veld van laatstgenoemde. Deze vereniging had op dat moment de beschikking over een prachtig veld, dat door de hoge ligging bijna nooit geen problemen had van wateroverlast. Wacker won dit duel in en van IJhorst met 5-0. Later werd bekend gemaakt dat Wacker al haar thuiswedstrijden in IJhorst zou gaan afwerken.
De Wijk krijgt sportpark
In september 1956 kreeg de bevolking van de Wijk dan eindelijk de beschikking over een gemeentelijk sportpark. Na jarenlang touwtrekken tussen de Wijker sportverenigingen en de gemeente kon het nieuwe sportterrein feestelijk geopend worden. Met de wieken van de Wijker molen in de feeststand, de vlag in top en de Dorpsstraat versierd, marcheerde het tamboerkorps van Apollo naar het nieuwe sportpark. Daar opende burgemeester P.D. de la Saussaye Briët met het doorknippen van een oranje lint de nieuwe aanwinst voor de bevolking. Via een erehaag van de spelers van Wacker en IJhorst beklom de burgemeester even later de tribune van waaruit hij de eerste wedstrijd op het gloednieuwe veld kon aanschouwen. Nadat de spelers van beide elftallen het veld hadden betreden, speelde Apollo het Wilhelmus. In de Meppeler Courant stond: “Het nieuwe gemeentelijke sportpark -vier hectare groot- bevat een voet- balveld met een zit- en staantribune (niet overdekt), een korfbalveld, een oefenhoek voor de schoolsport en een springbalk. Het sportpark is voorzien van een houten clubhuis, waarin kleedlokaal, wasgelegenheid en een kantine zijn ondergebracht.”
In de competitie van de seizoenen 1956 t/m1958 speelde Wacker geen rol van betekenis en besloten werd strenger op te treden tegen spelers die niet verschenen op de training. Als trainer werd de heer J. Meppelink uit Meppel aangetrokken. De training van de junioren zou gegeven worden door de heer J. Talen. De contributie werd verhoogd van fl. 1,10 naar fl. 2,- per maand. Tevens werd besloten om de reiskosten van het autovervoer naar uitwedstrijden door de leden te laten betalen.
Kampioen, promotie naar de eerste klasse
Een jaar later deed Wacker weer mee om de eerste plaats. Samen met concurrent Heino werd jacht gemaakt op de kampioenstitel. Er moest een beslissingswedstrijd aan te pas komen om uit te maken wie uiteindelijk de kampioensvlag mocht gaan hijsen. In en bloedstollend gevecht wist Dirk de Graaf in de verlenging het enige doelpunt voor Wacker te scoren en kon het feest beginnen. Juichend en hossend werden de spelers door hun supporters van het veld gedragen. Heel de Wijk juichte toen de voetballers terugkeerden. Voorafgegaan door Apollo werd een triomftocht gemaakt door het dorp, waarna in café Wittink het glas werd geheven op het kampioenschap.
Koninklijke erkenning
Aangezien de K.N.V.B. besloten had dat alle voetbalverenigingen rechtspersoonlijkheid moesten bezitten, dienden de gemaakte statuten te worden goedgekeurd. Die koninklijke erkenning verkreeg Wacker bij KB van 12 december 1960, gepubliceerd in de Nederlandse Staatscourant van 16 maart 1961. In die statuten staat vermeld dat Wacker op 1 april 1930 zou zijn opgericht. Deze datum is echter niet juist. Na enig speurwerk in de archieven van Boom-Pers en Wacker is gebleken, dat de officiële oprichtingsvergadering pas plaatsvond op 24 juli 1931! Waarschijnlijk zijn die statuten in allerijl opgemaakt en beschikte het toenmalige bestuur niet over de juiste gegevens, en koos daarom voor de bovengenoemde datum. Eigenlijk lopen we dus een jaar vooruit met de feestelijkheden rond het 75-jarig jubileum. In het seizoen 1961-1962 speelde Wacker slecht. Het degradeerde uit de 1 e klasse van de onderafdeling van de K.N.V.B. Aan het eind van het seizoen vertrok trainer Meppelink en werd opgevolgd door trainer B. Barendrecht uit Meppel. In het seizoen 1963-1964, draaide Wacker goed mee en eindigde op een verdienstelijke tweede plaats. De goede prestaties konden in het daarop volgende seizoen worden voortgezet. Onder de nieuwe trainer W. Oosten werd Wacker ongeslagen kampioen. Door dit fraaie resultaat promoveerde het weer naar de 1 e klasse van de onderafdeling.
De succesvolle jaren zeventig
In het seizoen 1970-1971, stond er alweer een nieuwe trainer voor de spelersgroep. De nieuwe trainer was J. Talen, die zelf al zo’n 17 jaar in het eerste elftal had gevoetbald. Zijn ploeg eindigde op de zesde plaats in de eerste klasse van de onderafdeling. Op zaterdag 28 november 1970 vierde Wacker het 40-jarig jubileum. s Middags werd een receptie gehouden bij café Centraal, s avonds was er een feest bij café Wittink. Op een buitengewone ledenvergadering op 25april 1973 werd afscheid genomen van voorzitter A.W.G. Goldstein. Na 15 jaar voorzitterschap droeg deze de hamer over aan J. Liezen. Daarnaast benoemde men J. Stap uit Pesse tot nieuwe trainer voor het volgende seizoen. Het seizoen 1973-1974 was ongetwijfeld een van de meest succesvolle seizoenen in de geschiedenis van Wacker. Maar liefst drie elftallen konden als kampioen worden gehuldigd: Wacker 1 werd kampioen van de 1 e klasse van de K.N.V.B. afdeling Zwolle, Wacker 2 werd eerste in de 2 e klasse en Wacker 3 werd eerste in de 4 e klasse. De kampioenschappen werden op een zeer sportieve manier binnengehaald, want ook wist Wacker de Fair Play Cup van de scheidsrechtersvereniging Meppel e.o. te winnen. Voor het eerst maakte Wacker zodoende de overstap naar de ‘grote K.N.V.B., want na de uitwedstrijd tegen Zuidwolde kon Wacker het kampioenschap vieren. Er werd een rondrit door het dorp gemaakt. Later werd ter ere van de kampioenschappen op 11 mei 1974 een receptie gehouden bij café Wittink.
Nieuwe kantine
Er moest een nieuwe kantine komen. Om het gebouw te financieren werden renteloze aandelen geplaatst, waarvan er elk jaar enkele zouden worden uitgeloot. De nieuwe kantine bleef middels een verkregen recht van opstal eigendom van Wacker en zou worden beheerd door de families Jansen en Stephan.
In het seizoen 1974-1975 kon er weer gejuicht worden. Onder leiding van de nieuwe trainer Jan Meppelink, een oude bekende, werd het 1 e elftal opnieuw kampioen. Door dit kampioenschap promoveerde Wacker naar de 3 e klasse van de K.N.V.B. Om dit te vieren werd op 3 mei 1975 een receptie gehouden in café Wittink. Aansluitend konden de spelers, de trainer, het bestuur en het bestuur van de supportersvereniging, als mede hun partners, genieten van een diner.
Degradatie
Na de sportieve successen van de afgelopen seizoenen volgde in het seizoen 1976-1977 een sportieve inzinking. Het 1 e elftal degradeerde namelijk naar de 4 e klasse van de K.N.V.B. Na twee seizoenen in de 3 e klasse, het hoogste niveau waarop Wacker ooit heeft gevoetbald, moest de ploeg van trainer Meppelink een stapje terug doen. Er volgde weer een trainerwisseling. Voor het seizoen 1977-1978 werd J. Klaassens uit Hoogeveen aangetrokken. Deze zou twee seizoenen blijven, om dan opgevolgd te worden door B. Bakker. De sportieve terugval zette zich door, onder meer door het vertrek van enkele spelers naar andere clubs in de regio. Uiteindelijk eindigde Wacker op de één na laatste plaats in de 4 e klasse. Ook financieel zat Wacker in een dal. Het seizoen werd afgesloten met een nadelig saldo van fl. 4.723,96. In het daaropvolgende seizoen kon penningmeester H. Martens alweer afsluiten met een batig saldo.
50- jarig jubileum
In april 1980 werd het 50-jarig jubileum gevierd. Ter gelegenheid daarvan werd onder meer een kalender gemaakt met daarop fotos van alle elftallen van dat seizoen. Daarnaast werd een feestweek georganiseerd, waarbij op 5 april 1980 de revue “Deur Wiekers, veur Wiekers werd opgevoerd. Tevens werd ter ere van het jubileum door enkele vrouwelijke spelers, onder leiding van Johnny Hoes, een singeltje opgenomen onder de naam ‘De Wackere Meiden. In dit jaar kreeg de vereniging ook een andere voorzitter. De toenmalige voorzitter J. Liezen werd opgevolgd door de heer R. Veenstra. Verder werd er een nieuwe trainer aangetrokken. Voor de tweede keer werd de heer J. Stap aangesteld. Onder zijn trainerschap eindigde Wacker zeer verdienstelijk op een tweede plaats in de 4 e klasse. Inmiddels had ook in de Wijk het damesvoetbal zijn intrede gedaan. Naast dit dameselftal had Wacker nog vijf andere seniorenelftallen, te weten: Wacker 1, 2, 3 , 4 en een veteranenelftal De daaropvolgende seizoenen verliepen redelijk, zonder spectaculaire hoogtepunten. In augustus 1983 stond bij de voorbereiding op het nieuwe seizoen weer een nieuwe trainer voor de spelersgroep in de persoon van R. van de Weerd. Financieel gezien was het een moeilijk seizoen, onder meer door een verlaging van de subsidie en een verhoging van het bedrag dat men voor het gebruik van de sportvelden diende te betalen. Verder meldde penningmeester W. Stadman dat het aantal donateurs terug liep. Door deze financiële perikelen werd er over gesproken om de kantine in eigen beheer te exploiteren. Deze plannen werden werkelijkheid. Per 1 april 1985 zou de kantine worden gerund door vrijwilligers in plaats van de toenmalige beheerder C. Stephan. Met deze opzet verwachtte men met de opbrengsten van de kantine de clubkas te kunnen vullen. Door vertrek van voorzitter R. Veenstra moest Wacker op zoek naar een nieuwe kandidaat. Deze kon niet direct worden gevonden, waardoor het voorzitterschap werd waargenomen door C. Stephan. In 1985 was er weer een trainerswisseling: R. v.d.Weerd ging en H. Overmars uit Hasselt kwam. Financieel ging het een stuk beter. De opzet om de kantine te laten exploiteren door vrijwilligers wierp zijn vruchten af. Bij aanvang van het seizoen 1986-1987 werd R. Hulzebos tot nieuwe voorzitter gekozen. Trainer Overmars wist zijn team te behouden in de 4 e klasse, hoewel degradatie niet ver weg was. Het 2e elftal wist dit echter niet te ontlopen. Toch wist Wacker een prijs in de wacht te slepen. Van de scheidsrechtersvereniging Meppel e.o. kreeg men de Fair Play Cup uitgereikt.
Terug naar de afdeling
1987-1988 zou het laatste seizoen worden voor het 1 e elftal in de 4 e klasse van de K.N.V.B. De ploeg speelde zeer wisselvallig. Aan het eind van de competitie degradeerde Wacker naar de 1 e klasse van de K.N.V.B. afdeling Zwolle. Na vele seizoenen in de 4 e klasse van de K.N.V.B. te hebben gevoetbald, moest men dus een stap terug doen. Verder zette ook de daling van het aantal leden zich door. Hierdoor moest aan het begin van de competitie het B-elftal worden teruggetrokken. Aan het eind van het seizoen werd een reünie georganiseerd van de elftallen die in het seizoen 1973-1974 kampioen waren geworden. Na een geslaagde dag was er voor een ieder een tegeltje als herinnering. In 1988 stond er weer een nieuwe trainer voor de groep. Van de 15 sollicitanten bleek de heer B. Winkel uit Elim over de beste papieren te beschikken. De negatieve resultaten van het 1 e elftal namen echter geen andere wending. Na de degradatie van het voorafgaande seizoen volgde opnieuw degradatie. De andere elftallen deden het gelukkig beter. Zo streden het 2 e en het 3 e elftal tot het laatst om het kampioenschap. Doch geen van beide ploegen mocht zich aan het einde van de competitie kampioen noemen. In april 1990 vierde Wacker het 60-jarig jubileum. Op zaterdag 7 april hield men een receptie in Het Oude Hogenkamp. s Avonds werd daar feest gevierd. Eindelijk viel er in 1992 weer een kampioenschap te vieren. Het 3 e elftal werd namelijk oppermachtig kampioen. Wacker 1 eindigde met de nieuwe trainer D.J. Bremmer op de vijfde plaats.
Promotie naar eerste klasse
Het sportieve herstel dat zich in het voorgaande seizoen had voorgedaan, kreeg een vervolg in het seizoen 1992-1993. Wacker draaide goed mee en streed met Vilsteren om rechtstreekse promotie waar de 2 e plaats recht op gaf. De laatste wedstrijd verloor Wacker echter met 1-4 van kampioen ASVD. Wel gaven de goede resultaten recht op een promotiewedstrijd tegen Kraggenburg. Deze wedstrijd werd op zondag 23 mei 1993 in de Wijk gespeeld. Na een 0-1 achterstand bij rust, won Wacker uiteindelijk met 6-1. Daardoor promoveerde het naar de 1 e klasse.
W.IJ.C.
In 1994 werd besloten om een samenwerkingsverband aan te gaan met de jeugdafdeling van v.v. IJhorst. Zo ontstond W.IJ.C. (Wacker IJhorst Combinatie) waarin de jeugd van Wacker en IJhorst samen zouden gaan voetballen.
Nieuw clubgebouw
In 1991 werd een onderzoek ingesteld naar de haalbaarheid van een nieuwe kantine. Na jaren van sparen en een intensieve voorbereiding, leek dit ideaal steeds dichterbij te komen. Met de kantinevrijwilligers werd een ontwerp doorgenomen. In 1994 werd met de bouw van het nieuwe clubhuis begonnen. Op zaterdag 14 januari 1995 werd deze geopend door de kantinevrijwilligers.
Na de houten gebouwen van vroeger beschikte Wacker nu over een stenen clubgebouw. Nadat s middags en receptie was gegeven, werd s avonds met een bruisend feest voor alle vrijwilligers het gebouw ingewijd.
Promotie en degradatie
In oktober 1995 werd voorzitter Roelof Hulzebos opgevolgd door Wim van Zanten. Jan-Bernard Zwiers uit Ruinerwold de nieuwe trainer wordt van het eerste elftal. Na één seizoen werd hij echter al weer opgevolgd door oud-jeugdtrainer Willem Stadman uit de Wijk. Onder leiding van Stadman deed Wacker jaren mee om de ereplaatsen en in 1999 wist Wacker eindelijk weer te promoveren naar de 4 e klasse. In dat jaar nam Jan Klein de voorzittershamer over van Wim van Zanten. Ondanks de succesvolle periode onder Stadman werd er een nieuwe trainer aangesteld, Jan Koops uit Havelte. Koops had een duidelijke voetbalvisie voor ogen, maar met het beschikbare materiaal bleken visie en uitvoering ver uitéén te liggen. In januari 2000 besloot het bestuur dan ook om Koops te ontslaan en maakte Stadman het seizoen af. Het gewenste schokeffect bleef echter uit, waardoor het team weer terugkeerde naar de vijfde klasse.
In het seizoen 2000-2001 werd Stadman opgevolgd door Meindert Halmingh uit Dalen. Halmingh was uitermate succesvol geweest bij zijn vorige club SC Oranje, zodat iedereen binnen de vereniging hoopte op een snelle terugkeer naar de vierde klasse. Alfred van der Weide werd aangesteld als trainer van de tweede selectie en assistent van Halmingh. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen speelde Wacker een wedstrijd tegen eredivisionist Sparta uit Rotterdam. Wacker speelde goed tegen de profs en verliest maar met 0-6. Wacker presteerde in de competitie echter ondermaats en eindigde het seizoen als vierde.
Kampioenen
Aan het eind van dat seizoen speelde Arend Klomp zijn afscheidswedstrijd tegen de profs van de voormalige Belgische topclub KV Mechelen. Na enkele honderden duels voor het eerste elftal te hebben gespeeld, ging Klomp het iets rustiger aan doen. Een jaar later, 2001-2002, deed Wacker weer mee in de strijd om het kampioenschap, maar in de beslissingswedstrijd strandde Wacker op het Friese Read Swart. Het tweede elftal werd onder leiding van Alfred van der Weide wel kampioen, en nog wel ongeslagen en promoveerde daarmee naar de reserve 5e klasse. Teleurgesteld in de prestaties besloten Wacker en trainer Halmingh aan het einde van het seizoen uit elkaar te gaan; logischerwijs werd de succesvolle assistent-trainer doorgeschoven naar het vlaggenschip, terwijl Arend Klomp verantwoordelijk werd voor de tweede selectie. Het klikte direct tussen spelers en trainers en aan het eind van het seizoen haalden beide teams met een ongeslagen status de felbegeerde titel binnen. Daarenboven verwierf het eerste elftal de eretitel “Sportploeg van het jaar van de Gemeente De Wolden”.
Veteranen- en dameselftal
Het veteranenvoetbal werd nieuw leven ingeblazen. Arend Klomp en Klaas Esinge sloegen de handen ineen en stonden daarmee aan de basis van het veteranenvoetbal dat onder de naam WIJC deel zou gaan nemen aan de competitie. Een groep enthousiaste meiden probeerde het damesvoetbal nieuw leven in te blazen, en met succes; er kwamen vele aanmeldingen binnen, zodat er al vlot deelgenomen kon worden aan de competitie, onder de naam WIJC. De gecombineerde jeugdafdeling van Wacker en IJhorst vierde in 2003 haar 10-jarig bestaan met een clinic van SC Heerenveen. Na afloop werd er een grote barbecue georganiseerd voor alle leden. In het seizoen 2003-2004 ging het Wacker voor de wind in de vierde klasse. Tegen het superieure Steenwijker Boys was geen enkel team opgewassen, maar via de nacompetitie was er voor Wacker uitzicht op promotie naar de derde klasse. In De Blesse werd er echter verloren van een oppermachtig Franeker. In het seizoen 2004-2005 kwam Wacker uit in de 4e klasse F. De KNVB had het team ingedeeld in de oostelijke regio van Drenthe. Aanvankelijk kon Wacker zijn draai niet echt vinden tegen de veelal onbekende tegenstanders, maar na een eindsprint werd wederom de nacompetitie gehaald, waarin echter verloren werd van ZBC. Het tweede en derde elftal streden beiden mee om het kampioenschap maar beiden wisten het kampioenschap niet te behalen.
